Door Karin Abdullah Khan-Feenstra
Amsterdam is een nieuwe kunstbeurs rijker. De naam NAP+ van deze hippere beurs dan het eerdere Amsterdam Art Fair op loopafstand van het station Sloterdijk in de Renaultgarage aan de Donauweg, doet vermoeden dat in plaats van ‘normaal’ iets nieuws te peilen valt en dat is ook zo. De organisatoren Sara Lang (Langart) en David van Doesburg (Stigter Van Doesburg), buren in de Hazenstraat in Amsterdam, vonden dat het al te lang stil was na de laatste editie van Amsterdam Art Fair.
Als er iets anders is aan de nieuwe beurs dan is het vooral de informele sfeer die afsteekt bij de commerciëlere jaarlijks terugkerende KunstRAI en Art Rotterdam. Niet alleen wordt het evenement op de achtergrond begeleid door de digitale radiozender Echobox die tijdens de duur van de show tot en met zondag betrokkenen aan het woord laat om zo de bezoeker te laten voelen waar het deze beurs om te doen is. Ook blijkt uit alles dat de beurs een social event wil zijn. Middenin de ruimte is er daarom plenty mogelijkheid om bij wat bier en lekkers met elkaar te vergaderen. De subshow met de titel De Wasstraat achter in de hal is in handen van pas afgestudeerde kunstacademie- en kunstgeschiedenis studenten. De curatoren, David Kloosterboer, Benjamin Carels en Jade van Doesburg willen graag laten zien dat zij en de exposanten geestverwanten zijn; een netwerk vormen. Een betekenisvol netwerk. Dit uitdrukkelijk samen vormgeven. De tentoonstelling toont de groep. Met als visitekaartje de intrigerende blikken op de schilderijen van schilder Matei Dragomir die de bezoeker indringend aankijken. De werken hebben een verbindend effect binnen deze presentatie.
Het is niet wat je verwacht bij nieuw: de constatering dat de schilderkunst binnen deze gemeenschap weer hip wordt gevonden. Een goed voorbeeld is de jonge Muzammil Hussain, die bij Galerie Creman & De Rooij een solopresentatie kreeg. Deze van huis uit Indiase kunstenaar bezocht na het voltooien van de kunstacademie AKI, ArtEZ te Enschede, het Frank Mohr Instituut in Groningen. Technisch en inhoudelijk stapelt hij symbolen uit onder meer de hiphopcultuur, NFT-collecties, die hij overigens bekritiseert. Overal sprokkelt hij beelden bijeen en geeft wat hij erin projecteert vorm in een haast digitaal aandoende tweedimensionale techniek. Als een spons neemt hij de omringende wereld in zich op om het in een vereenvoudigd en plat beeld uit te dragen.
Doordat op deze beurs rijp en groen naast elkaar hangt, valt het contrast op tussen de generaties onderling. Werken van gearriveerde kunstenaars als de beeldhouwers Heringa/Van Kalsbeek, de schilders Koen Vermeulen (Galerie Borzo) en Toon Teeken (onderdeel van De Grote Brinkman & Bergman Portretten Show), allen van de generatie die de hipsters in deze show het vak hebben bijgebracht, boeien steeds opnieuw, maar tonen andere beelden dan de generatie erna. De jongere generatie kiest veelal zichzelf tot onderwerp. Het eigen bestaan, de eigen angsten, eigen gevoel, de eigen psyche, de eigen cultuur, het eigen netwerk, daar waar de ouderen de wereld observeren en proberen weer te geven met een verkapt idee over die werkelijkheid.
Wie daar weer buiten vallen zijn bijvoorbeeld de nog jonge kunstenaar Thijs Segers die zich meditatief toont met schilderijen van verval. Een oude ziel wordt dan vaak gezegd. Of de ervaren Charlotte Schrameijer met haar levensgrote wandkleed getiteld Home is where the Heart is (Galerie Roger Katwijk) de schilderkunst heeft verlaten en ingeruild voor een groot -met de hand geweven- dicht begroeid landschap dat een beeld van de ziel wil zijn.
Veel op deze beurs is anders, en toch ook niet. Maar NAP+ wil met een knipoog naar het klassieke model van kunstbeurs de bezadigde kunstmarkt afstoffen en dat is voor een groot deel goed gelukt.
NAP+ is alleen nog dit weekend te bezoeken
zaterdag 14 September 11:00 - 19:00h
zondag 15 September 11:00 - 17:00h
Donauweg 11, Amsterdam